Słowo Moderatora na Wielki Post


+LICh

W życiu Kościoła rozpoczyna się  Wielki Post. Okres, który drogami postu, modlitwy i miłosierdzia przygotowuje nas do zanurzenia się w misterium paschy Chrystusa i odnowienia tej tajemnicy w życiu duchowym każdego z nas. Z perspektywy odpowiedzialności za Domowy Kościół rodzi się pragnienie by powiązać okres liturgiczny Kościoła, nasze praktyki wielkopostne i charyzmat doświadczany
w naszej wspólnocie.

Proszę pokornie by w naszych modlitwach podziękować Bogu za całe dobro, które wydarzyło się na Waszej ścieżce formacyjnej. Niech czas Wielkiego Postu stanie się pretekstem by wspomnieć konkretne rekolekcje, na których byliśmy przed laty, za ludzi, którzy budowali tą wspólnotę, za tych, którzy wówczas nam posługiwali przez moderowanie, animowanie i opiekę nad dziećmi.

Zapraszam, by cząstkę naszej tegorocznej praktyki postnej wzbudzić w intencji tegorocznych rekolekcji formacyjnych. Niech w ten sposób każdy z nas stanie się współrealizatorem tego dzieła. Mając świadomość, jak wielki duchowy bój dokona się w tej sferze, wykażmy się gorliwością postu. Wielu z nas doświadczy trudu w podjęciu zamiaru wyjazdu, niektórzy nie będą mogli go podjąć, inni będą musieli pokonać różne przeciwności by móc ucieszyć się wydarzeniem rekolekcji. Rzesza ludzi podejmie wysiłek posługi by móc stworzyć dla małżeństw i rodzin z naszej archidiecezji  przestrzeń wspólnoty rekolekcji. Dla zapewnienia dobrych owoców trzeba podjąć zaangażowaną modlitwę i post.

Dzieło miłosierdzia, do którego zaprasza nas teraz Kościół, choć w części również okażmy wobec tych, z którymi tworzymy rodzinę Domowego Kościoła. Jak zawsze zostaną podjęte dzieła charytatywne w naszych rejonach, niech więc nie będą nam obojętne. Miejmy także świadomość, że w każdym pochyleniu się nad parą z naszego lub innego kręgu, która doświadcza jakiegoś kryzysu lub życiowego problemu, w formach zaangażowania się w posłudze na rzecz naszego ruchu – dokonujemy dobra odzwierciedlające to miłosierdzie, którym obdarza nas Bóg, gdyż w tych małych i wielkich czynach On sam prowadzi nas do budowania wspólnoty zbawionych.

Niech Miłosierny Bóg da każdemu z nas owocnie przeżyć ten czas, niestrudzenie nosić krzyż życiowej troski o rodzinę, wspierając się wspólnie posługami, do których nas zaprosi.

Z największą życzliwością – w duchu braterstwa Chrystusowego

ks. Damian Kwiatkowski